(ستایش امام حسین در قرآن)

همانگونه که خدای فرازمند در کتاب گران سنگش حسین(ع) را بار ها ستوده است.

از آن جمله این است:همانا او جان آرام یافته ، است.1

همانا او بهره ی بزرگی از رحمت و بخشایش پروردگار است.2

همانا او از فراز ترین پدارنی است که خداوند نیکی به آنان را مقرر نموده است.3

پس آیا بر این پد والا نیکی نموده ای ؟

همانااو به ستم کشته شده است.4

همانا او به قربانی بزرگ پروردگار است.5

همانا او روح "کهیعص" است.6

1.اشاره به این سخن خدای فرازمند دارد:(یا ایتها النفس المطمئنه...) فجر(89)،آیه27.

2.اشاره به این سخن خدای فرازمند دارد:(اتقواللهو آمنوا برسوله یوتکم کفلین من رحمته) سوره حدید (57)،آیه 28.

3.اشاره به این سخن خدای فرازمند دارد:(و قضی ربک ان لا تعبدوا ایاه و بالوالدین احسانا) سوره اسراء (17)،آیه 28.

4.اشاره به این سخن خدای فرازمند دارد:(و من قتل مظلوما فقد جعلنا لولیته سلطانا)سوره اسراء (17)،آیه 33.

5.اشاره به این سخن خدای فرازمند دارد:(و فدیناه بذبح عظیم) سوره صافات (37)، آیه 107.

6.اشاره به آیه یک سوره مریم دارد.

(نام های امام حسین (ع) در قرآن)

و به راستی که خداوند برای او چند نام نهاد:

-فجر<1>

-زیتون<2>

-مرجان<3>

در سمت راست عرش،در ستایش حسین(ع) چنین نگاشته شده است:(ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة <4> همانا حسین(ع) چراغ هدایت و کشتی نجات است).

1.اشاره به این سخن خدای فرازمند دارد:(و الفجر) سوره فجر (89)،آیه 1.

2.اشاره به سخن خدای فرازمند دارد:(والتین والزیتون) سوره تین.

3.اشاره به این سخن خدای فرازمند دارد:(یخرج منهما اللو لو و المرجان) سوره الرحمن(55)،آیه 22.

4.کمال الدین:154-157 .